Het blijft lastig; opdrachtgevers vragen naar flexibele en goedkope uitzendkrachten, maar dit is voor veel uitzendbureaus lastig. Zij zitten namelijk met allerlei kosten, zoals het betalen van hun eigen personeel. Veel uitzendbureaus zijn dan ook niet in staat om lage marges te accepteren. Opdrachtgevers zoeken dan echter naar een ander bureau, die wel aan deze vraag kan voldoen. Jurriën Koops, ABU-directeur, licht dit toe; ‘we zijn gewoon met teveel.’ Hij doelt hier op de 14.000 uitzendbureaus die anno 2019 staan geregistreerd. Toch ziet hij ook dat steeds meer uitzendbureaus lage marges weigeren, omdat de kosten die daaraan gekoppeld zijn niet opwegen tegen de baten. Ook Ineke Kooistra, de CEO van YoungCapital, geeft aan hetzelfde te doen. Ze merkt wel dat het in de praktijk lastig blijkt om opdrachtgevers te overtuigen dat hogere marges nodig zijn. ‘Veel bedrijven zien een marge van twee euro per uur per uitzendkracht en denken dan dat wij enorm veel geld verdienen, maar dat is niet zo.’ Zoals eerder genoemd heeft Kooistra het hier over de kosten van eigen personeel, de auto’s van de zaak, maar ook de werving en selectie. Uitzenden wordt namelijk steeds meer een specialisme. Dit komt omdat het moeilijker wordt om de juiste kandidaten te vinden, zeker gezien de krapte op de arbeidsmarkt. Daarnaast komen potentiële uitzendkrachten niet meer bij uitzendbureaus binnen lopen, zoals vroeger het geval was.
Hierop volgend stelt ABU-directeur Koops dat uitzendbureaus duidelijker moeten tonen dat zij voor kwaliteit gaan en niet alleen ingezet willen worden om ziekte op te vangen of om op pieken in te spelen. Daarnaast moet het in gesprekken met opdrachtgevers niet alleen gaan over de kosten, maar ook over de toegevoegde waarde die je als uitzendbureau kan bieden. Kooistra haakt hierop in; ‘het is gek dat de inhuur van uitzendkrachten helemaal bij inkoop is komen te liggen. Uitzendkrachten zijn geen flesjes water of paperclips, het zijn mensen.’ Samen voor productiviteit en kwaliteit gaan is dan ook het advies.